Zonder uitleg

Hij roept iets. 
Vanbinnen kookt ze.
Tienduizend scheldwoorden wil ze scanderen.
Ze zwijgt. Ze is bang. Ze is alleen. 
Met een zelfgenoegzame grijns stapt hij op. 
Ze haalt terug adem.

Hij kijkt diep in haar ogen.
Ze vindt hem lief.
De vlinders fladderen in haar binnenste.
Zijn handen zoeken plaatsen die ze nog niet wil prijsgeven.
Teder duwt ze hem weg, fluistert excuses.
Hij glimlacht en zegt dat hij het begrijpt.
Zijn begrip duurt welgeteld vijf minuten.
Verslagen stapt ze op.
De magie is voorbij.

Ze krijgt geen adem.
Een gewicht drukt op haar borstkas.
Ze duwt, schopt, wringt.
Een schreeuw ontsnapt haar schorre keel.
De vriendin naast haar kreunt zachtjes in haar slaap.
Hij verlaat de kamer.
Deze keer is ze gered.

Hoe meer hij zeurt, hoe minder ze wil.
Ze is moe gestreden, verlangt naar een dag zonder ruzie en geschreeuw.
Ze grijpt haar tas en verlaat het huis.
Voor de laatste keer.