Als er iets is waar auteurs dol op zijn, zijn het lovende recensies. We moeten daar niet flauw over doen. Er is niets leuker dan een review die ons meesterwerk de hemel in prijst. Het streelt ons ego en we kunnen onszelf zelfgenoegzaam over de borst strijken, zeker wanneer de recensent de reputatie heeft heel kritisch te zijn. Het is een beetje zoals een goed rapport krijgen op school of een goed functioneringsgesprek op het werk.
Ik ben daarin niet anders dan mijn collega's, maar is iets dat ik nog leuker vind dan dat.
'Ik lees niet graag, maar jouw boek was top!'
Dat berichtje vond ik onlangs in mijn inbox. De afzender had mijn boek niet zelf gekocht, haar vader had het onder haar neus geschoven en het was wonderwel goed verteerd.
Van dit soort berichtjes gaat mijn hart zingen. Het is namelijk exact wat ik wil bereiken.
Het is nu twintig jaar geleden dat de eerste gedachte bij me speelde om mijn eigen boek te schrijven. Door de jaren heen blijft mijn drijfveer onveranderd.
Als mensen vragen waarom ik schrijf, antwoord ik steevast hetzelfde: omdat ik het leesplezier bij jongeren wil stimuleren. Uiteraard geniet ik enorm van het schrijven, maar dit is mijn belangrijkste drijfveer om het te blijven doen. Dat in de meeste recensies terugkomt dat de schrijfstijl zo vlot en toegankelijk is, vind ik dan ook het grootste compliment.
Ban de lijst!
Er zijn best veel mensen in mijn omgeving die lezen vreselijk vinden. Vaak is de oorsprong voor die afkeer terug te vinden op de middelbare of soms zelfs de basisschool. In de zogenaamde AVI-boekjes zit soms te weinig uitdaging. Het is ook wat mijn eigen zoon aangeeft: lezen op school is niet leuk, want de verhalen zijn zo saai. Die saaiheid trekken we door naar de middelbare school waar sommige leerkrachten nog steeds dwepen met de literatuurlijst. Vlaamse en Nederlandse literaire meesterwerken worden tot vervelens toe door de strot van leerlingen geramd, met als gevolg nog minder zin in lezen.
In mijn mening is lezen altijd goed, of je nu literatuur of strips leest. Tien keer liever iemand die in een graphic novel duikt dan iemand die tegen zijn zin Hugo Claus doorworstelt.
Gelukkig merk ik dat er een nieuwe generatie leerkrachten opstaat, die zoeken naar manieren om kinderen en jongeren te stimuleren. Als we de handen in elkaar slaan, schrijvers en onderwijs, lukt dat vast.
Reactie plaatsen
Reacties
Uit ervaring weet ik dat het zo is. Ik moest me door het reservaat van Ward Ruyslinck wurmen. Deed ik lekker niet. Zonder gêne kopieerde ik het eindverslag van een vriendin. De ondervraging was een ramp, maar ze hebben me erdoor gesleurd. Wat hààtte ik die literaire woordenkrullerij.